من به هر شاخه نشستم دل به هر دانه که بستم
سوگ تازه ای نوشته روی سینه ی شکستم
من اسیر سرنوشتم سرنوشت پیر و زشتم
جای حرف خوب بودن حرف رفتن و نوشتم
فصل من فصل خزونه یه خزون بی نشونه
حیف از من دیگه گفتن! کار من دیگه تمومه
تو سر انگشتای بارون من تولدی ندیدم
گل گلدون حیات و توی تاریکی نچیدم
من سراینده ی دردم٬عاشق گلهای زردم
اما حتی دیگه امشب شعرامو خط خطی کردم...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: